دوستان گرامی، اجازه دهید سخنانم را با یکی از پارگراف‌های اسمی نوشته شده به لسان فارسی آغاز کنم. این یک پدیده‌ی نادر است که ضمیر اول شخص جمع در زبان ایرانی پاراگراف مشهوری داشته باشیم. ابیات منظوم و بعضی جملات قصار و قطعات خلاصه سعدی و خواجه عبدالله انصاری برای ما امور آشنا و روزمره‌اند اما کمتر می‌توان نوشته‌ای منثور و بخصوص معاصر را یافت که، لااقل در بین اهل نظر، شناخته شده باشد. مثل: «من این‌ها را برای سایه‌ام که روی دیوار افتاده است می‌نویسم» به سمت قلم ...