محبت یعنى دوست داشتن چیزى یا کسى دوستى با گرایش، کوشش و جذب صیرورت آشنا مىشود. حالت محبت هر گاه در انسانى پدید آید آن کس به سمت محبوب خویش مایل مىشود و براى رسیدن به محبوب مىکوشد و به آن مجذوب مىشود. محبت باب حقیقت دوست داشتن کمال و بیزارى از خرابی است. هم موجودات ناقص ذیشعور و هم موجود کامل حقیقى دوستدار کمال و بیزار از خرابی هستند. یعنى بازهم خداوند صفت حبیب است و هم انسانها خداوند محبوب هم هست چون کمال مطلق است پس برترین محبوب و در حقیقت محبوب واقعى خداست. حرف توجه ب ...